De beker van maart in het profiel

Maerzenbecher Profiel

De maartbeker wordt vaak visueel vergeleken met het mei- of sneeuwklokje, daarom wordt het vaak “Groot Sneeuwklokje” genoemd. De Märzenbecher heeft echter zijn eigen interessante eigenschappen te bieden, die duidelijk worden gepresenteerd in het volgende profiel.

De belangrijkste functies op een rij

De belangrijkste kenmerken van de beker van maart worden duidelijk gepresenteerd in het volgende profiel:



  • De Märzenbecher wordt vaak ook wel “Märzenglöckchen”, “Großes Schneeglöckchen” of “Frühlings-Knotenblume” genoemd.
  • Het behoort tot de amaryllisfamilie.



  • De voorkeurslocatie is schaduwrijk en licht vochtig. De maartbeker groeit dan ook bijzonder vaak op waterpunten zoals rivieren, beken of vijvers.
  • Bossen met vochtige bodems zijn ideale locaties, in Midden-Europa groeien ze voornamelijk in alluviale bossen.
  • De Märzenbecher is een bolvormige plant.
  • De bol heeft een diameter van ongeveer vier tot vijf centimeter en is bedekt met een roodbruine buitenlaag van de huid.
  • Het planten moet in de herfst worden uitgevoerd, waarna de bollen de hele tijd in de grond blijven.
  • In het voorjaar ontkiemt de maartbeker steeds weer.
  • De bladeren hebben een smalle, rechtopstaande vorm en een donkergroene kleur.
  • De maartbeker vormt pas twee jaar na het planten zijn eerste bloemen. Dan bloeit hij in de periode van februari tot april.
  • De individuele bloemen hebben de vorm van kleine witte klokjes.
  • Ze zijn voorzien van zes bloemblaadjes van gelijke lengte, die elk een geelgroene stip aan de bovenkant hebben.
  • De geur van de bloemen doet enigszins denken aan een violette geur.

De vermeerdering van Märzenbecher

Maartbekers kunnen zowel door zaaien als door dochterbollen worden vermeerderd. Zowel zaden als bollen kunnen worden verzameld of verdeeld of gekocht in de tuinwinkel.

Lees ook:   Dé finishing touch voor jouw interieur? Een glazen deur met aluminium frame!

De maartbeker is giftig

Alle plantendelen van de maartbeker zijn zeer giftig en kunnen niet door mensen of de meeste dieren worden gegeten. Al contact met de huid kan leiden tot allergische reacties. Inname kan ernstige symptomen van vergiftiging veroorzaken, zoals misselijkheid, braken of diarree.

Maartbekers zijn beschermd

De maartbeker kan ook worden gezaaid of geplant in privétuinen. In het wild wordt het echter met uitsterven bedreigd en wordt daarom beschermd. Zowel plukken als graven is verboden en strafbaar.