Zuring is een wilde groente die al eeuwenlang bekend is en die wordt gebruikt om salades en soepen te verfijnen vanwege het zure en licht bittere aroma. Zuring kan goed worden gekweekt in de tuin of op het balkon. De drang om zich te verspreiden moet echter worden tegengegaan.
Ligging en bodem
Zuring komt meestal voor als wild kruid op weilanden en akkers, deels in de zon, maar ook op halfschaduwrijke plekken. Bij het kweken van tuinbouw moet de zuring een zonnige tot halfschaduwrijke locatie krijgen. Hoewel de bladeren niet zo lang vers blijven in de zon, bevatten ze wel minder van het klaverzuur, wat het kruid zijn citroenachtige smaak geeft en spijsverteringsproblemen veroorzaakt bij gevoelige mensen. Bij het zaaien moet worden opgemerkt dat zuring zich sterk vermenigvuldigt (onder en boven de grond) en daarom veel ruimte vereist.
De juiste grond voor de zuring is
- humus
- vochtig
- diep
- een middelzware grond, kan worden losgemaakt met zand
- de pH moet lager zijn dan 6
Je moet ervoor zorgen dat de grond altijd licht vochtig is zodat de sappige bladeren zich goed kunnen ontwikkelen. Als je verschillende soorten zuring wilt kweken (ze verschillen niet alleen in uiterlijk, maar ook in smaak), moet je proberen de juiste locatie voor elke soort te vinden.
Zaaien
Zuring wordt buiten gezaaid in maart of april of in augustus. Hier zaai je 1 cm diep en in rijen met 25 cm afstand. Zodra de jonge planten een acceptabele grootte hebben, worden ze op een afstand van 10 cm gescheiden. Kweken in grotere kommen, kuipen of balkonbakken is ook mogelijk.
Je kunt ook de zuring in potten op de vensterbank verkiezen. Vanaf maart wordt het buiten geplant op een zonnige locatie in de tuin. Als er eind april gezaaid wordt, kan de oogst in hetzelfde jaar plaatsvinden. Herfstzaaien is pas het volgende jaar klaar voor consumptie.