Diffusie-open versus diffusie-strakke pleisters

doorlatende-versus-diffusie-dichtheid-pleisters

In een wandtoepassing maken fabrikanten, ambachtslieden en eindgebruikers onderscheid tussen drie verschillende pleisters – doorlatende, diffusieremmende en difussiebestendige materialen. In deze context verwijst diffusie naar de theoretische geschiktheid om vocht te kunnen passeren en opslaan. Afhankelijk van de omgeving en het toepassingsgebied kan deze eigenschap wenselijk of potentieel schadelijk zijn.

De verschillende soorten gips

Het gebruik van gips dateert uit de voorchristelijke oudheid en heeft sinds de oudheid verschillende doelen gediend – naast een representatieve buitenkant dient het als bescherming, als dragermateriaal voor verf of om de eigenschappen van een gebouw te verbeteren onder aspecten zoals binnenklimaat en thermische isolatie. Afhankelijk van het materiaal vertonen drie verschillende varianten hun eigen voor- en nadelen:



  • Difussiedichte pleisters zoals kunstharsen creëren een waterdichte afdichting
  • Diffusieremmende pleisters vormen een afstotende maar niet onbegaanbare barrière
  • Doorlatende pleisters zorgen voor de vrije uitwisseling van vocht



Op het eerste gezicht lijkt het misschien verstandig om in principe te vertrouwen op difussiebestendige pleisters. Dit creëert echter concrete problemen – de grootste daarvan is het feit dat ze elk transport van vocht uit het metselwerk voorkomen. Dit blijft dus gevangen in de muur, zodat de pleister het volledig uitdrogen sterk vertraagt of volledig voorkomt.

Diffusie-open versus diffusie-strakke pleisters

In gebouwen verwijst de term diffusie naar het transport van waterdamp door een uniforme laag materiaal – zoals een muur. Dit gebeurt van de zijkant met een hoge tot een met een lage dampdruk (dampdrukgradiënt) – meestal in de winter van binnen naar buiten en in de zomer in de tegenovergestelde richting. Een zekere diffusie is wenselijk omdat het het binnenklimaat verbetert en het bouwweefsel snel kan uitdrogen.

Lees ook:   Interessante feiten over de oorsprong van aardbeien

In de afgelopen decennia heeft een combinatie van beide soorten gips zich gevestigd – diffusiedichte pleisters met kunsthars worden aan de buitenkant gebruikt, terwijl minerale pleisters binnenshuis domineren. Aan de ene kant voorkomt dit het binnendringen van vocht zoals regen of smeltwater, maar maakt het tegelijkertijd beperkte regulering en snellere droging van de kamers mogelijk.

Silicaatpleister als modern compromis

Sinds de millenniumwisseling heeft moderne silicaatpleister steeds meer de overhand gekregen, waarbij de positieve eigenschappen van diffusiedichte kunsthars en diffusie-open minerale pleisters worden gecombineerd. Door zijn speciale structuur maakt het diffusie in één richting mogelijk – van binnen naar buiten en voorkomt het tegelijkertijd dat vocht wordt geabsorbeerd. Deze variant wordt beschouwd als de eerste keuze om het bouwweefsel te beschermen en optimaal te behouden.