Wie een fotovoltaïsche installatie exploiteert, heeft meer elektriciteitsmeters nodig dan gewone verbruikers. Naast de van het net afgenomen elektriciteit moet immers ook de door de fotovoltaïsche installatie geproduceerde elektriciteit worden geregistreerd. Als het de bedoeling is de opgewekte zonnestroom aan het net te leveren, moet ook de hoeveelheid elektriciteit die daarvoor wordt geleverd, worden geregistreerd.
Daarom wordt ofwel geen zonne-opslag ofwel een relatief kleine opslag gebruikt.
Wanneer er meer zonne-energie wordt opgewekt dan kan worden verbruikt of opgeslagen, wordt het overschot aan elektriciteit aan het net geleverd.
Sinds de wijziging van de wet inzake hernieuwbare energiebronnen (EEG) in 2009 zijn de netbeheerders verplicht elektriciteit in te kopen. De overeenkomstige hoeveelheid elektriciteit wordt geregistreerd met behulp van een teruglevermeter en kan zo worden gefactureerd aan de netbeheerder.
Teruglevermeters moeten voorzien zijn van een terugloopblokkering en worden gewoonlijk in de meterkast geïnstalleerd. Dat is echter niet verplicht.
Teruglevermeters kunnen worden gehuurd van de energieleverancier of gekocht door de exploitant. Indien een dergelijke meter wordt aangeschaft, is de exploitant van het zonnesysteem verantwoordelijk voor de juiste ijking van het apparaat. Bij gehuurde meters daarentegen worden ijking en onderhoud overgenomen door de elektriciteitsleverancier.
Voedingsmeter
Een afnamemeter wordt gebruikt om de hoeveelheid elektriciteit te registreren die een consument van het elektriciteitsnet betrekt. Dit is een gewone elektriciteitsmeter, zoals die in elk huishouden.
Afhankelijk van het ontwerp meet de meter mechanisch of elektronisch de hoeveelheid elektriciteit die van de leverancier wordt afgenomen. Aan het einde van de factureringsperiode wordt de meterstand opgenomen.
Terwijl mechanische meters ter plaatse moeten worden uitgelezen, kunnen veel elektronische aankoopmeters via de radio worden uitgelezen. Rechtstreekse toegang tot de meterkast is dan ook niet nodig.
Bidirectionele meter
voor een bedrag van ongeveer 40 euro als huur. Vaak zijn de kosten voor onderhoud en ijking van de meters al in deze prijs inbegrepen.
Het nadeel van een bidirectionele meter is dat deze eigendom blijft van de elektriciteitsleverancier. Daarom moet de meter worden vervangen wanneer men van elektriciteitsleverancier verandert. Bovendien is de jaarlijkse huur op lange termijn hoger dan de kosten van een theoretische aankoop.
Opbrengstmeter
De opbrengstmeter meet de totale door een fotovoltaïsche installatie geproduceerde elektriciteit en niet alleen het deel dat aan het openbare net wordt geleverd. Het dient als bewijs van de zelf verbruikte zonnestroom. Het is relevant voor belastingdoeleinden, aangezien over het eigen verbruik BTW moet worden betaald. De opbrengstmeter heeft een terugloop zodat het eigen verbruik van de omvormer niet wordt meegerekend. Het is altijd eigendom van de systeembeheerder.
Balanceringsmeter
Als een bidirectionele meter wordt gebruikt, moeten exploitanten van zonne-installaties ervoor zorgen dat het een salderingsmeter is. Dit is de enige manier om ervoor te zorgen dat het volledige economische rendementspotentieel van het fotovoltaïsche systeem wordt benut.
Dit komt doordat zonnesystemen doorgaans eenfasestroom produceren. In het elektriciteitsnet is er echter driefasige elektriciteit. Zo kan de situatie ontstaan dat alle opgewekte zonnestroom in één fase aan het net wordt toegevoerd en tegelijkertijd in een andere fase stroom van het net wordt afgenomen voor gebruik.
Aangezien de eindafnemersprijzen voor elektriciteit aanzienlijk duurder zijn dan het door de staat gegarandeerde feed-in tarief, resulteert een dergelijke situatie in een min voor de netbeheerder.
Een salderingsmeter gaat deze situatie tegen door de elektriciteit van alle fasen nauwkeurig te registreren en te compenseren, d.w.z. te salderen. Dit maakt een correcte facturering bij de elektriciteitsleverancier mogelijk.
Voordat een bidirectionele meter wordt geïnstalleerd, moeten exploitanten van zonnesystemen zich ervan vergewissen dat het om een salderingsmeter gaat. Volgens § 25 van de Verificatiewet zijn namelijk alleen “geijkte” meters vereist. Indien zich in de meterkast een niet-compenserende meter bevindt, is de netbeheerder niet verplicht deze te vervangen door een compensatie-inrichting.
De exploitant van het zonnesysteem lijdt daardoor economisch verlies. Indien geen overeenstemming kan worden bereikt met de elektriciteitsleverancier, is het derhalve raadzaam van leverancier te veranderen en daarbij een nieuwe bidirectionele meter te verkrijgen.